در سال 1860، پليس شهر و مقامات كالج توافق كردند كه دوشنبه خونين بايد برود. دانشجويان هاروارد با عزاداري براي شخصيتي ساختگي به نام "Football Fightum" كه مراسم تشييع جنازه او را برگزار كردند، پاسخ دادند. مقامات محكم عمل كردند و ده ها سال گذشت تا اينكه فوتبال بار ديگر در هاروارد بازي كرد. دارتموث نسخه مخصوص به خود به نام "فوتبال بخش قديمي" را بازي مي كرد كه قوانين آن براي اولين بار در سال 1871 منتشر شد، اگرچه تاريخ بازي حداقل به دهه 1830 مي رسد. همه اين بازي ها و ساير بازي ها مشتركات خاصي داشتند.
آنها عمدتاً به سبك «اوباش» باقي مي‌ماندند، با تعداد زيادي از بازيكنان كه سعي مي‌كردند توپ را به سمت دروازه، اغلب به هر وسيله‌اي كه لازم بود، پيش ببرند. قوانين ساده بودند، خشونت و جراحت رايج بودند. خشونت اين بازي ها به سبك اوباش منجر به اعتراضات گسترده و تصميم به كنار گذاشتن آنها شد. ييل، تحت فشار شهر نيوهيون، در سال 1860 بازي تمام اشكال فوتبال را ممنوع كرد.
پارك اچ ديويس، مورخ فوتبال آمريكايي، دوره بين 1869 و 1875 را به عنوان "دوره پيشگام" توصيف كرد. سال‌هاي 1876–1893 را «دوره اتحاديه فوتبال بين دانشگاهي آمريكا» ناميد. و سال‌هاي 1894–1933 را «دوره كميته‌ها و كنفرانس‌هاي قوانين» ناميد.
- ۱۲ بازديد
- ۰ نظر